Plejadanie

Reptilianin – Istota Gadzia – Wróg Plejadan

Praca na planecie Erra jest niesamowicie zautomatyzowana, Plejadanie jednak świadomie pozostawili sobie lżejsze prace które wykonują sami. Każda dorosła osoba pracuje dwie godziny dziennie na rzecz całego społeczeństwa. Jednocześnie przykładają wielką rolę do wykształcenia, każdy Plejadanin studiuje 30 różnych dziedzin na raz, nauka przychodzi im o wiele łatwiej ponieważ są na wyższym od nas poziomie duchowym, mają też na to więcej czasu wszakże średnia długość życia na Erra wynosi prawie 1000 lat! Daniken wspomina o znakach odwiedzin Plejadan uwidocznionych w kulturze Majów czy arykańskich Dogonów lub cywilizacji sumeryjskiej – zresztą sami Plejadanie mówią że oni już od długiego czasu pojawiają się tu na Ziemi i próbują wypełnić swoja misję. Plejadanie budowę statków kosmicznych opanowali do perfekcji i dla wielu naukowców jest ona na pograniczu magii. Najczęściej używanymi statkami są dyskoidalne statki promienne wykorzystujące pole grawitacyjne, statek ten jest przystosowany do podróży międzygwiezdnych i jest w stanie wchodzić w hiperprzestrzeń. Na Ziemi Plejadanie posiadają trzy bazy, jedna z takich baz znajduje się pod lodami Bieguna Północnego w niej znajduje się statek Matka o średnicy kilkuset metrów.

Według wielu przekazów duchowych i jasnowidzeń oraz wielu źródeł historycznych, rozwojem cywilizacji kierowały Elohim, Bogowie Nieba. Największy jednak wpływ w budowę ludzkości miały boskie istoty z Liry i Syriusza. Również spory udział miały boskie istoty z Plejad, z którymi wiążą nas geny. Istoty z Liry miały zasadniczy powód swego zaangażowania na Ziemi. Po trwających wieki konfliktach między różnymi odgałęzieniami ras pochodzących z Liry (szczególnie Orion i Wega), miały już dosyć tworzenia cywilizacji które były spolaryzowane i nie umiały istnieć w pokoju. Chcieli by Ziemia była planetą, której fundamentem będzie integracja, zjednoczenie nie zaś polaryzacja. Jednak Założyciele ludzkości niecielesne istoty Liry (dziś Plejadanie), mieły inne plany. Wiedzieli bogowie, że Ziemia miała stać się miejscem ostatecznego uśmierzenia „dramatu Oriona” i dlatego musi zostać spolaryzowana po to by ów odwieczny konflikt został rozwiązany poprzez osobiste wyzwolenie każdej duszy.

Plejady, dosłownie „żeglujące”, to w duchowości greckiej siedem córek morskiej nimfy Plejone i tytana Atlasa. Elektra, Kelajno, Tajgete, Alkione, Maja, Merope i Sterope przyszły na świat na świętej Górze Cyllene. Najstarszą z sióstr była Maja, najmłodszą zaś Merope. Hiady były ich przyrodnimi siostrami, miały także brata Hyasa i siostry Hesperydy. Ezoteryka nawiązuje do Plejad jako siedmiu matek dawnej cywilizacji lyrańskiej, która istniała na ziemi ale została ewakuowana i przeniesiona przez bogów do gromady nazwanej od swoich protoplastek. Przyczyną ewakuacji była wielka wojna pomiędzy gadzimi, jaszczurowatymi demonami z systemu w Orionie, które postanowiły zniszczyć evadamiczne, ludzko-boskie istoty do jakich należeli dzisiejsi Plejadanie.

Mityczne greckie Plejady były córkami tytana Atlasa. Na wieść o śmierci swoich sióstr, Hiad, miały popełnić samobójstwo, a dobry Zeus (czyt. Dzeus) przeniósł je na niebo jako siedem pięknych gwiazd. Plejady, Plejades, to w mitologii greckiej, siedem córek: Elektra, Kelajno, Sterope, Merope, Maja, Tajgete, Alkione zrodzonych z Atlasa i Okeanidy Ajtry (lub Plejone), siostry Hiad. Już w starożytności plejadą zaczęto określać grupę wybitnych twórców, gdyż Plejady były źródłem natchnienia i inspiracji artystycznej oraz religijnej. Psalmista wspomina o słodkim wpływie Plejad.

Plejady, to wedle przekonań dawnych Greków piękne boginki, o których wdzięki zabiegali wszyscy. Elektra, Tajgete i Maja były oblubienicami Zeusa, Władcy Nieba, Alkione Posejdona, Władcy Mórz. W Merope zakochali się Syzyf i Ares. Wszystkie siedem panien zostały przeniesione na firmament niebieski w postaci gwiazd. Jak głosi jedna z legend, słabo z nich świeci zawstydzona Merope, albowiem wychodząc za mąż za zwykłego człowieka Syzyfa, sama stała się śmiertelną, a jej cywilizacja symbolizuje pomniejsze bóstwa nieba, które przechodzą procesy narodzin i umierania. W innej wersji, blada gwiazda Elektry świeci tak słabo, ponieważ nie chce spoglądać na ruiny Troi, miasta założonego przez jej syna Dardanusa.

W mitologii słowiańskiej Plejady nazywane były na cześć boga Wołosa Wołosożarami, Vlašici – Wołoszycy, po serbsku „synowie Velesa”. Wołosożary, włosożary – w mitologii słowiańskiej określenie gromady otwartej Plejady lub, rzadziej, spadających gwiazd, odnoszące się do słowiańskiego boga boskiej magii Wołosa. Weles, Wołos, a w źródłach staroruskich: Velesъ, Volosъ bogъ to bóg starożytnych Słowian, bóg magii, przysięgi, sztuki, rzemiosła, kupców, a przede wszystkim bogactwa. Weles posiadał moc panowania nad demonami, siłę do egzorcyzmowania i pokonywania demonów, którą obdzielał wiernych.

Plejady (gr. Πλειαδες) to w greckiej mitologii czy raczej religii siedem córek Atlasa i okeanidy Plejone, siostry Hiad oraz Hyasa. Według poematu Kallimacha ich matką była królowa Amazonek. Bywa, że do Plejad zalicza się również Kalipso i Dione. Plejady ścigane przez demonicznego Oriona, zostały uratowane przez boga niba Zeusa, który przeniósł je na firmament w postaci gwiazd. Myśliwy i zarazem olbrzym o złudnie pięknej urodzie, Orion, prześladował śliczne nimfy Plejady (zwiastunki dobrej pogody) i Hyady (zwiastujące złą pogodę) tak długo, aż uprosiły boga Zeusa, by je przemienił w jakieś zwierzęta. Bóg Ojciec Zeus uczynił zadość ich prośbie i zamienił je w gołębie, a później w skupisko gwiazd na niebie, zwane dziś Plejadami. Plejady jak i gołębie symbolizują boski pokój.

Plejady były duchowymi towarzyszkami bogini Artemidy (gr. Ἄρτεμις Artemis, dopełniacz Ἀρτέμιδος Artemidos, także Cynthia), która była boginią płodności i śmierci zarazem. Artemida utożsamiana jest z rzymską boginią Dianą, oraz boginią księżyca i śmierci Hekate, pochodzącą z Azji Mniejszej. Jej ulubionym napojem była woda źródlana, którą ceniła wyżej niż ambrozję. Artemida była córką Zeusa i Latony (Leto), siostrą bliźniaczką Apolla. Bogini – wieczna dziewica, odpowiedzialna za nagłą śmierć, nie wybaczała zniewagi.

Odmienna wersja mitu o siedmiu siostrach mówi, że wraz ze swymi siostrami Hiadami przemieniły się w gwiazdy z żalu, po śmierci ich brata Hyasa, ukąszonego przez węża. Wschód Plejad był znakiem rozpoczynającym okres żeglugi (1-15 maja), a zachód (w listopadzie) zwiastował okres burz. Mit o córkach Atlasa miał swoje odzwierciedlenie w muzyce oraz literaturze. Od Plejad nazwę wzięła plejada aleksandryjska na znak artystycznej inspiracji płynącej z Nieba.

Zeus (Dzeus) (gr. Ζεύς, nowogr. Δίας Dias) to najwyższy z panteonu bogów w mitologii greckiej. Syn Kronosa i Rei, Grecki bóg Nieba i Ziemi, Bóg pogody i władca błyskawic, gromów. Zeus to usobienie najwyższej zasady rządzącej Wszechświatem, władca wszystkich bogów i ludzi, który strzegł prawa i porządku na świecie, bezlitośnie karząc przestępców, a zwłaszcza morderców, krzywoprzysięzców i zdrajców. Jego atrybutami były złote pioruny, orzeł i tarcza zwana egidą. Wychowała go nimfa Amaltea o koziej postaci.